Bir gün, o zalim adam iyice öfkelenmişti... Karısına yapacağı eziyet ve kötülük için bir bahane arıyor ve kendi kendine: şuna bir oyun çevireyimde görsün bakalım onu rezil olmaktan kim kurataracak? diye söylenip duruyordu. Başkalarına açıkça söyleyemediği inkarcılığı artık bütün çirkinliğiyle içinde dolup taşmıştı. Hanımı çağırdı Ona bir kese altın vererek:
Bunu iyi sakla, diye tembih etti. O saliha kadın da, kocasının emri üzerine hemen gitti, besmele çekerek keseyi iyice sakladı. Fakat kocası olan münafık adam da onu gizlice takip ediyordu. Sonra karısının haberi olmadankeseyi oradan aldı, içindeki altınları boşaltarak keseyi derin bir kuyuya attı. Aradan çok geçmeden, yine hanımını çağırdı ve:
Sana verdiğim bir kese altını hemen getir, dedi. Kadın koştu keseyi sakladığı yere "BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHIM" diyerek elini uzattı. Tam o anda Allahü Teala Hazretleri'nin emriyle melekler tarafından kese kuyudan çıkartılıp, yerine konuldu. İçindeki altınlarda aynen duruyordu. Yanlız ıslanan keseden sular damlıyordu. Kadın, kesenin neden ıslandığını anlayamadı getirdi kocasına teslim etti. Adam, içi altınla dolu ıslak keseyi görünce çok şaşırdı. Karısının söylediklerinin ne kadar doğru olduğunu anladı. Sonra karısına:
Sana çok zulmettim, çok canını yaktım, beni affet, diye yalvarmaya başladı. Allah'a tevbe ve istiğfar etti. Allahın salih kullarından biri oldu. O günden sonra dua ve yakarışlarında hep şöyle derdi:
Ya Rabbi! Bana dünyam ve ahiretim için hayırlı, saliha bir kadını eş olarak verdiğin için, sana hakkıyla şükretmekten acizim, beni affet Allahım...
O saliha kadın ise:
Ya Rabbi! Sana şükürler olsun ki, duamı kabul edip, kocamı salihlerden eyledin, diye dua ediyordu.
Bu hikayeden alınacak ibretler ve çıkarılacak hikmetler çoktur. Büyükler demişler ki: Sabrın kendisi acıdır, lakin meyvesi tatlıdır.
